Ayhan Işık

Ayhan Işık 43 yıl önce 16 Haziran 1979'da ayrılmış aramızdan. Çok sevdiğim aktörün erken yaştaki, ani ölümüne dair söylenenleri biliyorum bilmesine…

Ama bugün yaşam öyküsünü okurken ilk defa çekiyor dikkatimi:

Muhacir bir aile, hem de öyle çok eski kuşaklar değil, anne ve babası Selanik’ten gelmiş.

Ayhan Işık 6 yaşında kaybetmiş babasını, ona dair hatırladıklarının pek az olduğunu söylüyor: kokusunu, bazı geceler yanına gelip sarılmasını…

Küçücükken yaşadığı bu kaybın ardından 12 yaşına geldiğinde, bu sefer de, kendisini okutan, örnek aldığı ağabeyini kaybetmiş.

Ailenin geçmişine dair başka bilgi bulamadım. Ayhan Işık’ın sevgili babası, ailesinden, köklerinden gelen nasıl bir şey taşıyor olabilir bilmiyorum. 6 çocuğunu ve eşini geride bırakacak kadar güçlü bir şekilde onu ölüme çeken nasıl bir enerji, nasıl bir kilitlenme, bir bağ vardı… Ve tabii sonra da ağabeyini… Ama “Taçsız Kral”ın, bilinçdışı bir şekilde, kalbinde taşıdığı mesajı hayal edebiliyorum:

“Sevgili babacığım, sevgili ağabeyciğim, sizi takip edeceğim, ben de erkenden peşinizden geleceğim. Çünkü ben de sizden biriyim. Size aitim. Sizi seviyorum.”

“Kanun Namına”, “Katil”, “Üç Tekerlekli Bisiklet”, “Öldüren Şehir”… Özellikle çok sevgili hocam Lütfi Ö. Akad ‘ın filmlerindeki, tabii bir de Metin Erksan’ın unutulmaz “Acı Hayat”ındaki rollerine bayıldığım, işine saygısı, disiplini, çalışma prensipleri sektörde herkesçe bilinen, kişiliği ile de kalpleri fetheden, gerçek bir yıldız.

Aile sistemindeki güçlü enerjiye rağmen tüm o filmleri yapacak kadar kalmış olduğu için bize teşekkür etmek, kaderine, sevgisine saygı duymak düşer.